“In zo’n 70-80 % van de gevallen kan een hernia met chiropractische technieken effectief worden behandeld, bij de resterende 20-30 % procent lukt het niet en zal een operatie mettertijd noodzakelijk zijn. Helaas is niet van tevoren aan te geven of een patiënt in de eerste dan wel in de tweede groep valt. Indien tot operatie wordt over-gegaan blijkt in slechts 50 % van de gevallen de patiënt er na de operatie beter aan toe te zijn dan ervoor. Bij dit soort getallen zal het duidelijk zijn dat een hernia niet primair een te opereren aandoening is, maar dat eerst niet-operatieve alternatieven dienen te worden onderzocht. De beslissing om tot operatie over te gaan behoort bovendien alleen te worden gebaseerd op klinische argumenten nl. in een situatie van ondraaglijke pijn, toenemende neurologische uitvalsverschijnselen en wanneer andere interventies niet succesvol blijken.
Alhoewel een hernia soms heel acuut kan optreden is er bijna altijd een voorgeschiedenis van terugkerende rugklachten, al dan niet gepaard gaande met uitstralingspijnen in het been. Een hernia is namelijk een materiaalmoeheids-verschijnsel waarbij de tussenwervelschijf verzwakt en op de duur scheurtjes gaat vertonen door steeds maar weer terugkerende abnormale belastingen. Daardoor kan de tussenwervelschijf gaan uitpuilen of op den duur zelfs helemaal stuk gaan. In de laatste situatie wordt de dikke gelatineuze inhoud van de schijf naar buiten geperst en kan een zenuw worden geïrriteerd. Het proces is een beetje te vergelijken met een ijzerdraadje dat ook kan breken wanneer het steeds maar weer op dezelfde plaats wordt doorgebogen. Aan de irritatie van de zenuw zitten twee aspecten, allereerst directe druk op de zenuw en, daarnaast, een ontstekingsreactie. Directe druk geeft klachten zoals tintelingen, een doof gevoel, verlies van reflexen en andere uitvalsverschijnselen, maar geen pijn. De pijn is een gevolg het tweede aspect n.l. de ontstekingsreactie veroorzaakt door het uitgeperste materiaal.
Een hernia is op een normale röntgenfoto niet te zien. Wel kan een dunnere tussen- wervelschijf zichtbaar zijn, maar dit wil niet zeggen dat er dan ook daadwerkelijk een hernia zit. Hernia’s zijn goed te zien op een scan (CT of MRI), waarbij men ook kan zien of er sprake is van een directe druk van de hernia op de zenuwwortel, of niet.
In het verleden was de medische behandeling van een hernia allereerst gebaseerd op pijnstillers en vele weken van bedrust. Indien dat niet hielp werd al gauw een operatie geadviseerd. Tegenwoordig wordt er minder snel geopereerd en wordt na een aanvankelijke periode van rust ook wel verwezen naar fysiotherapie en houdings- of oefentherapie.
Chiropractische behandeling van een hernia is gebaseerd op het uitgangspunt dat er aan de hernia een onderliggend functioneel probleem ten grondslag ligt en dat herstel van de normale bewegingsfunctie de abnormale belasting op de tussenwervelschijf kan opheffen, zodat natuurlijk herstel kan plaats vinden. Veelal is er bij een hernia sprake van een bekkenwringing, waarbij één heupbeen wat naar voren is gedraaid en het andere wat naar achter. De heupen gaan daardoor ongelijk staan en het tussenliggende heiligbeen komt scheef tussen de twee heupbeenderen in te hangen. Chronische overbelasting ontstaat in deze situatie doordat bij iedere stap een wringing in het bekken wordt opgeroepen en doorgegeven aan met name de onderste lendenwervels en bijbehorende tussenwervelschijven. Een van de problemen met de operatieve behandeling van een hernia is dat aan het onderliggende functionele probleem niets wordt gedaan, hetgeen naderhand nogal eens weer opnieuw tot problemen leidt. Het is daarom zeker zinvol om ook na een hernia-operatie alsnog voor chiropractische behandeling te gaan.
Website laten maken door Fruto Amersfoort